Jedynie człowiek szczęśliwy może promieniować szczęściem wokół.
Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam

Słuchaj (...) głosu swego serca.
Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam

Życie (...) dopada nas znienacka i zmusza do pójścia w nieznane - gdy tego wcale nie chcemy, gdy tego nie potrzebujemy.
Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam

Miłość jest jak narkotyk. Na początku odczuwasz euforię, poddajesz się całkowicie nowemu uczuciu. A następnego dnia chcesz więcej. I choć jeszcze nie wpadłeś w nałóg, to jednak poczułeś już jej smak i wierzysz, że będziesz mógł nad nią panować. Myślisz o ukochanej osobie przez dwie minuty, a zapominasz o niej na trzy godziny. Ale z wolna przyzwyczajasz się do niej i stajesz się całkowicie zależny. Wtedy myślisz o niej przez trzy godziny, a zapominasz na dwie minuty. Gdy nie ma jej w pobliżu - czujesz to samo co narkomani, kiedy nie mogą zdobyć narkotyku. Oni kradną i poniżają się, by za wszelką cenę dostać to, czego tak bardzo im brak. A ty jesteś gotów na wszystko, by zdobyć miłość. (...) Dlatego warto kochać jedynie tę osobę, którą jesteśmy w stanie utrzymać u swego boku.
Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam

Niektórzy ludzie żyją skłóceni z innymi ludźmi, skłóceni z samymi sobą, skłóceni z życiem. Wówczas zaczynają odgrywać spektakl w oparciu o scenariusz, który jest odbiciem ich własnych frustracji. (...) Szkoda tylko, iż nie mogą grać w tej sztuce sami i wciągają w nią innych aktorów. (...) ...powołują nas na scenę, bo żyją w wiecznym poczuciu krzywdy, narzekają bezustannie na niesprawiedliwość losu i wymagają od nas poparcia, uczestnictwa w ich życiu. (...) Miej się na baczności. (...) Bowiem jeśli ktoś przystępuje do tej gry, zawsze wychodzi z niej przegrany.
Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam